کد مطلب:315484 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:214
امام سجاد
امام علی بن الحسین، حضرت زین العابدین (علیه السلام) از سروران تقوا و فضیلت در اسلام به شمار می رود. این امام بزرگوار هماره برای عمویش عباس طلب رحمت می كرد و از فداكاریهایش درباره ی برادرش حسین (علیه السلام) به نیكی یاد می كرد و جانبازیهای بزرگش را مرتب می ستود. از جمله سخنان حضرت
[ صفحه 43]
درباره عمویش، این موارد را ذكر می كنیم: «خداوند عمویم عباس را رحمت كند كه از خودگذشتگی كرد و نیك از عهده ی آزمایش برآمد. خود را فدای برادر كرد تا آنكه دستانش بریده شد، خداوند به جای آنها چون جعفر بن ابی طالب، دو بال عطا كرد تا بدانها باملائكه در بهشت پرواز كند. عباس را نزد خداوند متعال منزلتی است كه همه ی شهیدان در روز قیامت بر او غبطه می خورند...». [1] .
این كلمات، فداكاریهای ابوالفضل را در راه برادرش، پدر آزادگان، امام حسین (علیه السلام) به خوبی بیان می كند. حضرت در ایثار و از خودگذشتگی و جانبازی تا جایی پیش رفت كه زبانزد تاریخ و سمبل فداكاری گشت، دستان گرامی اش را روز عاشورا در راه برادر داد و تا آخرین لحظه پایداری كرد تا آنكه به خون خود درغلتید.
این فداكاریهای بزرگ نزد خداوند بی اجر نماند و حضرتش با پاداشها و كرامتهایش به عباس، او را بر تمامی شهیدان راه حق و فضیلت در دنیای اسلام و غیر آن، برتری بخشید تا آنجا كه همه بر او غبطه می خورند.
[ صفحه 43]
درباره عمویش، این موارد را ذكر می كنیم: «خداوند عمویم عباس را رحمت كند كه از خودگذشتگی كرد و نیك از عهده ی آزمایش برآمد. خود را فدای برادر كرد تا آنكه دستانش بریده شد، خداوند به جای آنها چون جعفر بن ابی طالب، دو بال عطا كرد تا بدانها باملائكه در بهشت پرواز كند. عباس را نزد خداوند متعال منزلتی است كه همه ی شهیدان در روز قیامت بر او غبطه می خورند...». [1] .
این كلمات، فداكاریهای ابوالفضل را در راه برادرش، پدر آزادگان، امام حسین (علیه السلام) به خوبی بیان می كند. حضرت در ایثار و از خودگذشتگی و جانبازی تا جایی پیش رفت كه زبانزد تاریخ و سمبل فداكاری گشت، دستان گرامی اش را روز عاشورا در راه برادر داد و تا آخرین لحظه پایداری كرد تا آنكه به خون خود درغلتید.
این فداكاریهای بزرگ نزد خداوند بی اجر نماند و حضرتش با پاداشها و كرامتهایش به عباس، او را بر تمامی شهیدان راه حق و فضیلت در دنیای اسلام و غیر آن، برتری بخشید تا آنجا كه همه بر او غبطه می خورند.
[1] ذخيرة الدارين، ص 123 به نقل از عمدة الطالب.